Jestem świeżo po obejrzeniu tego, filmu i szczerze powiedziawszy nie da się go oglądnąć bez,
żadnej przerwy (wreszcie dowiedziałem się do czego służy spacja;D) albowiem film się wydaje
nudny, fabuła do dupy, gra aktorska dobra, scenariusz kiepski, zdjęcia świetne. A dopiero pod
koniec zdałem sobie sprawę, że film jest świetny (nie dobry a świetny) ponieważ pokazuje on
doskonale czym jest miłość, czym jest przyjaźń, czym schizofrenia i czym umieranie na raka.
Pokazuje on też wiele innych rzeczy, które mogą umknąć a więc np. egoizm, swoistą marność
rzeczywistości i utęsknienie za rajem. "Dziewczyna z szafy" jest filmem, który z pewnością trudno
zrozumieć, Ale z pewnością nie jest komedią, jest za to niezłym dramatem i filmem
psychologicznym w soft wersji. Dlatego też pod koniec jego zmieniłem o nim zdanie. Film wydaje
się być ciekawy, fabuła bardzo dobra, (choć przewidywalna), scenariusz dobry a zdjęcia
arcydziełem i gra aktorska jest świetna po prostu. Choć jest w nim kilka rzeczy, które budzą moją
ciekawość. Po pierwsze od kiedy po marihuanie się ma omamy? Po drugie skąd Magda miała 2
koła aby pokazać Tomkowi Warszawę z dachu? (rozumiem fikcja filmowa ale pewne aspekty
rzeczywistości w tym filmie powinny być zachowane) Po trzecie czemu twórca nie pokwapił się i
nie pokazał Tomka przed wybuchem choroby albo czemu nie wprowadził do filmu lekkiego
elementu opisowego postaci bo ten o polo i sztruksowej marynarce mnie nie przekonuje? Po
czwarte i ostatnie czy tylko mi się wydaje, że dzielnicowy chce Magdę wykorzystać i zostawić?
Wiem, że na te pytania nie dostanę, żadnej odpowiedzi bo ani to nie jest adaptacja filmowa żadnej
powieści ani tym bardziej żadnej historii, jest jedynie tworem iście niedoskonałym. A więc owocem
wyobraźni. Niemniej jednak ciekawość ta sprawia, że jest 4 nad ranem, ja film obejrzałem o
dwudziestej-trzeciej i ciągle zastanawiam się nad odpowiedzią na te pytania i chyba szykuje się mi
bezsenna nocka z nie lada zagwostką. Zdarza się to u mnie nie często dlatego, też film ten dostaje
ode mnie 7/10